*Φωτογραφία Γιάννη Μπεχράκη
Στο διάστημα που μεσολάβησε από το πρώτο τεύχος μέχρι σήμερα, είναι πάρα πολλά εκείνα που συνέβησαν στον διεθνή οικονομικό ορίζοντα. Η χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε στην Κίνα με άγνωστη ακόμα την πορεία εξέλιξής της, η δεινή θέση που ήδη βρίσκεται η Deutsche Bank, αφού το 2015 εμφάνισε ζημίες 6,8 δις ευρώ, η καθοδική πορεία των τιμών του αργού πετρελαίου, όπου αγγίζουν το κόστος παραγωγής πλέον, είναι θέματα που συναντήσαμε στις οικονομικές στήλες των τελευταίων εβδομάδων και μαζί με αυτά πολλοί οικονομικοί αναλυτές συναινούν στην εκτίμηση, πως η παγκόσμια οικονομία έχει εισέλθει σε μία νέα φάση αναταραχής πολύ εντονότερης από εκείνης του 2008.
Παράλληλα με αυτά, το προσφυγικό ζήτημα μονοπωλεί πλέον τη συζήτηση σε διεθνές επίπεδο. Οι εικόνες στις Ευρωπαϊκές χώρες με την κατάσχεση τιμαλφών και μετρητών ή των βραχιολιών από τα χέρια των προσφύγων, ξυπνούν μνήμες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Φυσικά το προσφυγικό ζήτημα δεν προέκυψε έτσι ξαφνικά. Είναι αποτέλεσμα των εφιαλτικών συνθηκών που επικρατούν κυρίως στη Συρία, αλλά και σε κάθε χώρα που ξεριζώνονται πληθυσμοί. Συνθήκες τις οποίες δημιούργησαν οι ιμπεριαλιστικές χώρες ή η στάση τους συνέβαλε στην επικράτηση του χάους στις περιοχές αυτές. Από όσο φαίνεται η ΕΕ είναι αντιμέτωπη με μία πολυσύνθετη κρίση, που είναι ταυτόχρονα και οικονομική και προσφυγική. Η προσπάθεια για την επίλυση της κρίσης αυτής θα κρίνει κατά πολύ και τη μελλοντική εικόνα της ΕΕ.
Όλα αυτά επηρεάζουν και τη δική μας χώρα. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της μεταπολεμικής ιστορίας της. Η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, οι κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι στο ασφαλιστικό, η ανάγκη για ρευστότητα στην αγορά, τα νέα μέτρα, δείχνουν πως η εφαρμογή και αυτού του μνημονίου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και δημιουργεί πολιτική αστάθεια. Όσο οι πολίτες συνειδητοποιούν πως το ζητούμενο δεν είναι να μπορέσουμε να ξαναζήσουμε όπως πριν την κρίση αλλά πως θα ζήσουμε μετά την κρίση και όσο αυτό απαντιέται ή γίνεται προσπάθεια να απαντηθεί, τόσο ένα τέτοιο αφήγημα θα αποκτά και προωθητική ισχύ για την κοινωνία. Ρευστοί καιροί, λοιπόν, σε ένα μεταβαλλόμενο πολιτικό περιβάλλον.
Κουνάβης Ανδρ.Παναγιώτης
*(Τον Γιάννη Μπεχράκη ανέδειξε ως καλύτερο φωτογράφο του 2015 η βρετανική εφημερίδα Guardian)
Στο διάστημα που μεσολάβησε από το πρώτο τεύχος μέχρι σήμερα, είναι πάρα πολλά εκείνα που συνέβησαν στον διεθνή οικονομικό ορίζοντα. Η χρηματοπιστωτική κρίση που ξέσπασε στην Κίνα με άγνωστη ακόμα την πορεία εξέλιξής της, η δεινή θέση που ήδη βρίσκεται η Deutsche Bank, αφού το 2015 εμφάνισε ζημίες 6,8 δις ευρώ, η καθοδική πορεία των τιμών του αργού πετρελαίου, όπου αγγίζουν το κόστος παραγωγής πλέον, είναι θέματα που συναντήσαμε στις οικονομικές στήλες των τελευταίων εβδομάδων και μαζί με αυτά πολλοί οικονομικοί αναλυτές συναινούν στην εκτίμηση, πως η παγκόσμια οικονομία έχει εισέλθει σε μία νέα φάση αναταραχής πολύ εντονότερης από εκείνης του 2008.
Παράλληλα με αυτά, το προσφυγικό ζήτημα μονοπωλεί πλέον τη συζήτηση σε διεθνές επίπεδο. Οι εικόνες στις Ευρωπαϊκές χώρες με την κατάσχεση τιμαλφών και μετρητών ή των βραχιολιών από τα χέρια των προσφύγων, ξυπνούν μνήμες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Φυσικά το προσφυγικό ζήτημα δεν προέκυψε έτσι ξαφνικά. Είναι αποτέλεσμα των εφιαλτικών συνθηκών που επικρατούν κυρίως στη Συρία, αλλά και σε κάθε χώρα που ξεριζώνονται πληθυσμοί. Συνθήκες τις οποίες δημιούργησαν οι ιμπεριαλιστικές χώρες ή η στάση τους συνέβαλε στην επικράτηση του χάους στις περιοχές αυτές. Από όσο φαίνεται η ΕΕ είναι αντιμέτωπη με μία πολυσύνθετη κρίση, που είναι ταυτόχρονα και οικονομική και προσφυγική. Η προσπάθεια για την επίλυση της κρίσης αυτής θα κρίνει κατά πολύ και τη μελλοντική εικόνα της ΕΕ.
Όλα αυτά επηρεάζουν και τη δική μας χώρα. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της μεταπολεμικής ιστορίας της. Η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, οι κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι στο ασφαλιστικό, η ανάγκη για ρευστότητα στην αγορά, τα νέα μέτρα, δείχνουν πως η εφαρμογή και αυτού του μνημονίου δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση και δημιουργεί πολιτική αστάθεια. Όσο οι πολίτες συνειδητοποιούν πως το ζητούμενο δεν είναι να μπορέσουμε να ξαναζήσουμε όπως πριν την κρίση αλλά πως θα ζήσουμε μετά την κρίση και όσο αυτό απαντιέται ή γίνεται προσπάθεια να απαντηθεί, τόσο ένα τέτοιο αφήγημα θα αποκτά και προωθητική ισχύ για την κοινωνία. Ρευστοί καιροί, λοιπόν, σε ένα μεταβαλλόμενο πολιτικό περιβάλλον.
Κουνάβης Ανδρ.Παναγιώτης
*(Τον Γιάννη Μπεχράκη ανέδειξε ως καλύτερο φωτογράφο του 2015 η βρετανική εφημερίδα Guardian)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου