EDITORIAL ΤΕΥΧΟΣ #4

Το εξώφυλλο του νέου μας τεύχους είναι λεπτομέρεια από ένα γκράφιτι* που διακοσμεί τον τοίχο του 2ου Δημοτικού σχολείου της Κάτω Αχαΐας. Είναι εμπνευσμένο από το μεγάλο έπος της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, την Οδύσσεια. Ένα έργο που υμνεί τον αγώνα για τη ζωή, περιγράφοντας μιαν αέναη επιστροφή στην πατρίδα, στις πρώτες εικόνες που μας καθορίζουν και στις βασικές αξίες που σηματοδοτούν την ύπαρξή μας και λαβώνονται από τα έργα των ανθρώπων. Ένα έργο που μιλάει για το «ταξίδι». Ένα ταξίδι σε αχαρτογράφητα νερά, με σηματωρό το νόστο και την αγάπη για τη ζωή. Ο σύγχρονος Οδυσσέας είναι ο καθένας και η καθεμιά από εμάς, που μέσα από τις αντιξοότητες των μεγάλων ανατροπών της εποχής μας, πασχίζει να χαράξει το δικό του δρόμο.

 Στην Οδύσσεια ο ηρωισμός δεν είναι εκείνος των πεδίων των μαχών, αλλά ο αγώνας για την επιβίωση και την προκοπή. Έχοντας μπει για καλά σε ένα ακόμα δύσκολο καλοκαίρι, καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε στο σύνθετο περιβάλλον αντιμέτωποι με τις ανάγκες της καθημερινότητας. Δεδομένων των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε ως πολίτες αυτής της χώρας, οφείλουμε, πέρα από το να αναζητούμε λύσεις, να κάνουμε «στάσεις» για ανάσα. Οι διακοπές, ένα απαραίτητο είδος πολυτελείας, είναι κάτι που το δικαιούμαστε. 

 Το φετινό καλοκαίρι μπορεί να αποτελέσει, ιδιαίτερα γι’ αυτούς που θα βρεθούν κοντά στον τόπο καταγωγής τους, ευκαιρία για αναστοχασμό. Ευκαιρία να ξαναπιάσουμε το νόστο των παιδικών μας αναμνήσεων, να ξανανταμώσουμε με παιδικούς φίλους και να βρεθούμε στα μέρη που αγαπήσαμε. Ξεφυλλίζοντας και διαβάζοντας κάποιο βιβλίο, να βρούμε τροφή για σκέψη ή τα βράδια μαζί με φίλους να απολαύσουμε αγαπημένες μελωδίες. Συχνά οι παρέες γεννούν επιθυμίες και σκέψεις. Οι πολλές ομορφιές της Δυτικής Αχαΐας προσφέρονται για ξεκούραση και μέσα από την απλότητα μπορούν να αποτελέσουν πηγή αισιοδοξίας. Πάνω απ’ όλα όμως, έχουμε ανάγκη να αναζητήσουμε εκείνο το συλλογικό εγώ που έχει λαβωθεί και λείπει σήμερα από τον τόπο μας.

 Το επόμενο τεύχος μας θα κυκλοφορήσει στις οθόνες του υπολογιστή σας στα τέλη Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε ευχόμαστε μέσα από τη δική σας καλοκαιρινή περιπλάνηση, όποια και αν είναι αυτή, να φτάσετε στο δικό σας λιμάνι αισιόδοξοι, σοφότεροι και συλλογικότεροι. Από τη μεριά μας, πέρα από τις συνεργασίες που ξεκινάμε από αυτό το τεύχος με τοπικά μέσα ενημέρωσης, σχεδιάζουμε και μια σειρά δράσεων και εκδηλώσεων, για τις οποίες θα ενημερωθείτε το επόμενο διάστημα από το διαδίκτυο. Καλό καλοκαίρι!

* Ο Λεωνίδας Βούρδουλας είναι φοιτητής στη σχολή καλών τεχνών του ΑΠΘ και του αρέσει να
δημιουργεί σε τοίχους. Αυτή την όμορφη δημιουργία μαζί με άλλες δικές του μπορείτε να τις δείτε στο προαύλιο του 2ου Δημοτικού σχολείου της Κάτω Αχαΐας.

ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΛΛΙΣΕΤΕ  ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΤΕΥΧΟΣ #4

#4

Λαμπτήρες οικονομίας και συμβατικοί: Ένας οδηγός για οικονομία στο λογαριασμό σας

Νίκος Ραγκαβάνης
Τεχνολόγος Ηλεκτρολόγος

Η κατάργηση των κλασικών λαμπτήρων πυρακτώσεως και η εξέλιξη της τεχνολογίας έφερε στην αγορά μια σειρά από νέα είδη λαμπτήρων, τα οποία και υπόσχονται εξοικονόμηση ενέργειας και πιο ποιοτικό φωτισμό. Σήμερα, οι κύριες κατηγορίες λαμπτήρων που κυκλοφορούν στην αγορά χωρίζονται στις 3 παρακάτω μεγάλες κατηγορίες.

-Λαμπτήρες ξένου/αλογόνου

Η πρώτη κατηγορία, οι λαμπτήρες με χρήση ξένου (γνωστοί και ως βελτιωμένοι λαμπτήρες πυρακτώσεως καταναλώνουν 20 έως 25 % λιγότερη ενέργεια παράγοντας το ίδιο φως σε σχέση με τους λαμπτήρες πυράκτωσης. Στους βελτιωμένους λαμπτήρες πυράκτωσης με τεχνολογία αλογόνου, η κάψουλα αλογόνου τοποθετείται μέσα σε γυάλινο περίβλημα, ώστε τοMτελικό αποτέλεσμα να έχει την όψη ενός κλασικού λαμπτήρα πυράκτωσης. Παράγουν φως ισοδύναμης ποιότητας με τους συμβατικούς λαμπτήρες πυρακτώσεως, αλλά έχουν τη διπλάσια διάρκεια ζωής(2.000 ώρες). Τα μειονεκτήματα αυτού του είδους λαμπτήρα περιλαμβάνουν την συχνή αλλαγή καθώς ο
χρόνος ζωής τους είναι περίπου 1-2 χρόνια, αλλά όπως και στην περίπτωση των κλασικών λαμπτήρων πυρακτώσεως υπερθερμαίνονται. Η ενεργειακή τους κατηγορία είναι Β ή C.

ΑΡΧΑΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ. Ευλογία ή κατάρα; Ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Μέρος Β

ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

Αρχαιολόγος

Η προσέγγιση για την αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς από τους διεθνείς οργανισμούς και την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα λέγαμε δίνουν τις κατευθύνσεις ώστε η «επανένταξη» του μνημείου να οδηγήσει στην οικονομική βιωσιμότητα του τόπου και να προσφέρει νέες ευκαιρίες απασχόλησης προάγοντας την κοινωνική συνοχή, οδηγώντας σε μια πορεία προς τη βιώσιμη ανάπτυξη. Ο ΟΟΣΑ αποδέχεται πως ο πολιτισμός αποτελεί τον τέταρτο πυλώνα της βιώσιμης ανάπτυξης που συνεισφέρει καταλυτικά στην εμπέδωση ενός ευρύτερου αναπτυξιακού κλίματος. Η Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2000 με την «Στρατηγική της Λισσαβόνας» αναγνώρισε τη σημασία του πολιτισμού στην ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή, ενώ στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής η Ε.Ε. το 2007 εξέδωσε την Ευρωπαϊκή Ατζέντα για τον Πολιτισμό, σύμφωνα με την οποία μεταξύ άλλων θεώρησε πως η πολιτιστική κληρονομιά πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα των πολιτικών της και επιπλέον αποδέχτηκε τη συνεισφορά της πολιτιστικής κληρονομιάς στην οικονομική ανάπτυξη. Η εφαρμογή της νέας στρατηγικής «Ευρώπη 2020» εστιάζοντας σε τρεις προτεραιότητες «έξυπνη, βιώσιμη ανάπτυξη, χωρίς αποκλεισμούς» αποδέχεται πως ο πολιτισμός μπορεί να δώσει ώθηση στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη. Το δε Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον Μάιο του 2014 υιοθέτησε την άποψη πως η πολιτιστική κληρονομιά αποτελεί στρατηγικό πόρο για μια βιώσιμη Ευρώπη και πως έχει σημαντικό οικονομικό αντίκτυπο στην τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη. 

Η προστασία των φυσικών, κοινωνικών και πολιτιστικών πόρων ενός τόπου μέσα από μια ισορροπημένη σχέση με την οικονομική ανάπτυξη μπορούν να συνεισφέρουν στην αειφόρο ανάπτυξη.

ΠΛΕΥΡΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: 1922-2016

Νίκη Ράλλη Αρχαιολόγος-Ιστορικός
Τάσος Γιακουμής Γιατρός του ΚΥ Κ. Αχαΐας,Πρόεδρος της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αχαΐα

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ Α.ΚΙ.Δ.Α. ΣΤΙΣ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016


 Τα σύγχρονο προσφυγικό ζήτημα είναι, όπως όλες οι περίοδοι προσφυγιάς, άρρηκτα συνδεδεμένο με τις οικονομικές, κοινωνικές και γεωπολιτικές αναστατώσεις της εποχής μας. Εποχή τεράστιας οικονομικής κρίσης και πολλαπλών εστιών περιφερειακών πολέμων, όπως αυτός που σοβεί στην ευρύτερη περιοχή της Βορείου και Ανατολικής Αφρικής και Εγγύς και Μέσης Ανατολής. Ταυτόχρονα, η κατάρρευση του περιβάλλοντος από τις ληστρικές διαδικασίες εκμετάλλευσής του στο όνομα του κέρδους έχει οδηγήσει και στην «οικολογική» προσφυγιά.Άνθρωποι δηλαδή που προέρχονται από ταχέως ερημοποιούμενες περιοχές.

Ας δούμε κάποια στοιχεία και ας ψηλαφίσουμε την ιστορία της προσφυγιάς του ’22:
Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1922, μετά από την προσβολή του ελληνικού στρατού στο Αφιόν Καραχισάρ, τα κεμαλικά στρατεύματα σαρώνοντας τα ελληνικά χωριά και τις πόλεις στο πέρασμά τους, φτάνουν στη Σμύρνη. Πέντε μέρες αργότερα ξεκινά η ολική καταστροφή της πόλης. Οι κάτοικοί της τρέχουν να σωθούν από το μένος του τουρκικού στρατού. Οι μανάδες κρατούν στην αγκαλιά τα παιδιά τους και οι νέες κοπέλες κουβαλούν τους ηλικιωμένους γονείς τους για να φτάσουν στο λιμάνι της Σμύρνης, ώστε να μπορέσουν με καράβια, ψαροκάικα και μεγαλύτερα πλοία να εγκαταλείψουν τη φλεγόμενη πόλη.

Έντρομοι αναζητούσαν χώρο σε ένα από τα ατμόπλοια ή τα πλοιάρια που βρίσκονταν στο λιμάνι της Σμύρνης για να σωθούν, ενώ κάποιοι περισυλλέχθηκαν μέσα από τη θάλασσα. Στοιβαγμένοι μέσα σε βάρκες και καράβια πήραν το δρόμο της προσφυγιάς.

Τα πλοία στα οποία επιβιβάζονταν έφταναν στα απέναντι νησιά του Αιγαίου. Εκεί έπαιρναν την πρώτη φροντίδα από τους κατοίκους και τις εθελοντικές ομάδες που είχαν οργανωθεί και πολύ λιγότερο από το ελληνικό κράτος, που ήταν απροετοίμαστο για μια τέτοιας έκτασης έλευση. Οι ξεριζωμένοι από εκεί έμπαιναν στα πλοία που θα τους έφερναν στο νέο τόπο διαμονής. Οι πρώτοι σταθμοί ήταν στα μεγάλα λιμάνια της χώρας, όπως του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, του Βόλου και άλλων. Στα λιμάνια αυτά τους περίμεναν πρόχειροι καταυλισμοί και χώροι που δεν προορίζονταν για κατοικίες, όμως αποτέλεσαν για αρκετό καιρό την πρώτη τους στέγη.

Blues: Η Μουσική Των Περήφανων Σκλάβων

Χρήστος Βέρρας

«Χάνεις τη δουλειά σου, έχεις τα blues. Παύουν να σε αγαπούν, έχεις τα blues». Αυτές οι λίγες λέξεις επαρκούν για να περιγράψουμε το πιο αυθεντικό είδος μουσικής στην αμερικάνικη ιστορία, τα blues. Γεννημένα από το φόβο, την καταπίεση και τη δίψα για ελευθερία, τα blues είναι από τα λίγα είδη μουσικής που εκφράζουν τόσο γνήσια και ακατέργαστα τα ανθρώπινα πάθη.

Η ιστορία ξεκινά στις όχθες του Μισισιπή στη Βόρεια Αμερική, όπου χιλιάδες νέγροι σκλάβοι δουλεύουν υπό απάνθρωπες συνθήκες στις φάρμες και τις βαμβακοφυτείες των λευκών γαιοκτημόνων.